Wiersz piękny i bardzo prawdziwy, niestety... Doskonałe zobrazowanie samotności, która jest wszechobecna. Nieważne, czy ma się jednego, czy stu znajomych, nierzadko pojawiają się pytania bez odpowiedzi, czy problemy, o których lepiej milczeć Przy tym wierszu naprawdę można się zastanowić nad sobą i przemyśleć raz jeszcze, czy rzeczywiście powinniśmy w sobie tłumić to, co niepotrzebne...?
W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących cookies. Więcej szczegółów w naszej" „<% gt "Polityce Cookies” %>".
tecia_1968@o2.pl (2008-08-11 18:10)
Piękny i mądry wiersz. Pozdrawiam