Miaukolku - fajnie było poczytać o świętach na Islandii ... to troszkąę tak jakbym tam z Tobą ... na Twojej wyspie była ...
najbardziej podobało mi się to , jak nazywają się Mikołaje islandzkie - dla mnie bomba !!!!!!
... a napisz  jeszcze fonetycznie : jak to czytać ???? :):P

o rany fonetycznie toz to strach :)

Łoooooooo Miaukolu .... mało co nie odgryzłam sobie języka :P:P:P:P:P

till :* 

Ciekawe są te zwyczaje, o których piszesz. Dla mnie święta to przede wszystkim pierogi z grzybami i kapustą i barszczyk. Bardzo interesująca ta  płaszczka. Słowa "w stanie rozkładu" mnie niepokoją.. Ha ha! Pozdrawiam!

nie probowalam skaty jeszcze bo nie jestem w stanie zniesc zapachu. Niestety jak ktos zjadl to sie za nim ciagnie smrodek tak ze osobie z boku ciezko wystac jest.

Ale fajne :)
Niby ta sama tradycja, a kurcze, jak egzotycznie wygląda...
Jadłaś płaszczkę Miauka? Ja nie jadłam...
A Ty długo jesteś w tej Islandii?
Islandia była dla mnie zawsze bardzo egzotyczna, tak mi się kojarzyła zawsze z kraina taką trochę z pogranicza snu... Teraz mi się kojarzy z Tobą.
Fajnie byłoby też się dowiedzieć, co się tam jada na święta...

Agik - częściowo odpowiem / hi hi hi to co wiem /  za Miaukę -
...'' Łyna tam siedzi " już prawie dwa lata
Co do potraw to Miauka niech sama sie wypowie ...

Ostatnio bylam na swiatecznej kolacji w restauracji. TYpowo swiateczne jedzenie i poprobowalam. 

Wędzona owcza kupa???!!! o rrrany.... Miauko.... :)))))))))))))

O rrrany raz jeszcze... zrozumiałam... jednak brak polskich liter bywa czasem bardzo kłopotliwy :))))))))))))))))

- fakt ... brak polskich znaków ... i właśnie ....tak na opak może być odczytywane:)

  Bardzo ciekawe jest święto Bożego Narodzenia cbchodzone na Islandii,jest tam wiele cech wspólnych z naszymi obrzedami, Jednak potrawy mnie najbardziej zaintrygowały,a szczególnie ziemniaki w cukrze i hangikjot(?)tego sobie nie jestem w stanie wyobrazić.Ciężko by mi było przyzwyczaić się do tak długich okresów ciemności:)jak Ty to znosisz:)no chyba  że ta myśl ,że pózniej już tylko leto i leto:)Pozdrawiam bardzo gorąco i dziękuję.

ziemniaki w cukrze no to nie dla mnie :)

Ale ta owcza kupa to jakaś metafora, tak?

no nie :)

 ... mnie też nie pasował popielniczkowy - dosłownie - smak ...... bleeeee  :P

z ra plaszczka to podejrzewam z dawnych czasow sie wzielo. Nie bylo pomyslow na konserwacje wiec zakopywano w ziemii, i akurat na swieta jak wyjeli to sie okazalo, ze taki amoniakowy przysmak wyszedl. To tylko moje domysly sa.

:)
To mi przypomina historię pewnego sera...
Moi Rodzice z Francji przywieźli mi w prezencie kilka paczuszek serowych.
Pierwszy ser był boski... pierwszy raz jadłam coś tak doskonałego... przez kilka dni wręcz celebrowałam serowe doznania... dzieliłam go na małe kawałki, żeby dłużej cieszyć się tym niezwykłym smakiem.
Kiedy skończył się, z wielką ciekawością otworzyłam następną paczuszkę... choć właściwie to nawet jej nie otworzyłam... zapach, który wydobył się po maleńkim uchyleniu rąbka foliowej tajemnicy, zniszczył prawie wszelkie życie w promieniu stu metrów.
Ledwie żywa od tego potwornego smrodu zapakowałam ser nr 2 do trzech worków foliowych, rozważając nawet możliwość uszczelnienia ich taśmą klejącą i wrzuciłam w najbardziej zapomniany kąt lodówki. Dlaczego nie wyrzuciłam od razu do kosza na zewnątrz domu? Chyba mi ten zapach zaszkodził na myślenie...
Kilka dni później przyjechał do nas mój kuzyn z Wrocławia, student informatyki, zdany w akademiku kulinarnie li i jedynie na siebie, więc podchodzący do artykułów spożywczych dość odważnie i ogólnie bez uprzedzeń. Ser z Francji? Że śmierdzi? A pokaż!
Otworzyłam okna i chowając nos w gruby golf, odpakowałam toksyczne zawiniątko.
Niewiele mi to pomogło. Śmierdziało chyba jeszcze gorzej niż poprzednio, więc po udowodnieniu, że wcale nie przesadzałam z tym, że to jakaś bomba biologiczna, szybko zabrałam się za uszczelnianie i pakowanie, krzywiąc się przy tym niemiłosiernie.
Kuzyn dla odmiany miał błogi wyraz twarzy i z takim prawie rozczuleniem zapytał, czy on mógłby jednak skosztować.
Popatrzyłam na niego jak na wariata... ale ponieważ nalegał, więc podałam mu zawiniątko i nóż, po czym uciekłam z kuchni.
Kiedy wróciłam, nieśmiało zagadnął, że skoro mnie z tym serem nie po drodze, to może on mógłby go sobie wziąć.
Wyjechał do Wrocławia ze śmierdzielem w plecaku.
Podróż miał bardzo komfortową, bo nikt nie chciał siedzieć z nim w jednym przedziale.
Niestety również nikt nie chciał dzielić z nim lodówki, ani pokoju w akademiku, więc dopiero groźba bezdomności zmusiła go do natychmiastowego spożycia specjału, którym planował delektować się przez resztę semestru...
Ser zjadł w mało romantycznym miejscu przed akademikiem, a ponadto koledzy wymogli na nim obietnicę, że już nigdy nic takiego ze sobą nie przywlecze.

Myślę, że islandzkie pyszności też by się spodobały mojemu Kuzynowi...
A ja jednak tylko postoję i popatrzę...

z polskim "na zdrowie", z kiszoną kapustą w tle...

Fajna historia:) ale wlasnie tak jak napisalas na zakonczenie "z kiszona kapusta" ... czy Wy wiecie jak ludzie innych narodowosci reaguja na polski bigos? Bardzo podobnie:)) Mysle, ze czlowiek przyzwyczaja sie do pewnych smakow i zapachow juz w dziecinstwie i potem to dla niego normalne. A nasz bigos nalezy pewnie do jednych z najbardziej smierdzacych dan tak miedzynarodowo;))
Tak samo jak zapach suszonych grzybow dla nas tak przyjemny, a juz mi kiedys powiedziala kolezanka (uprzednio przepraszajac) ze dla niej to smierdzi "niedomytym dziadem" Nie dosc ze sie nie obrazilam, to jeszcze w duchu przyznalam Jej racje:)

Ppomysl na podroz komfortowa byl niezly ale akademik hihihihi

Kurczę, mój mąż przywiózł mi kiedyś z podróży taki ser. Smak niezły, ale taki "zapach", że musiałam nos zatykać, żeby go spróbować, a jak mi małżonek szanowny nim chuchnął, to... aż mnie to przeraziło..

Jeśli zaś chodzi o te wszelkie śledziki i renifera ( ojeju, szkoda go..) w Islandii - to fajnie masz, Miauko, że masz możliwość wypróbowania takich specjałów. Swoją drogą nasze kiszonki też uważane są za coś zepsutego.

Przy okazji przypomniało mi się, jak zawieźliśmy do Danii flaki i ogórki kiszone w słoikach. Po naszym wyjeździe obdarowani flaki podgrzali i zjedli a i z ogórkami zrobili to samo - podgrzali wraz z wodą aż do wrzenia. No, ale tego zjeść się nie dało...

Użytkownik piegusowa napisał w wiadomości:
>  obdarowani flaki podgrzali i zjedli a i z ogórkami zrobili to samo -
> podgrzali wraz z wodą aż do wrzenia. No, ale tego zjeść się nie dało...

już sobie wyobrażam ich minę podczas próbowania gorących kiszonych ogórków.
Brrr, na samą myśl jęzor cierpnie, hihihhi

A ja jestem zdziwiona, ze w Danii nie znaja kiszonych ogorow :)) Myslalam ze caly swiat zna....i sie okazuje ze jednak nie.

w Danii znaja korniszony. Zreszta oni wszystko w occie maja. Te ogorki w occie to na slodka sa.

Podejrzewam, że oni tak samo, jak my na renifery, mówią na krowy - ojej szkoda ich. Z całą pewnością, zarówno w Islandii, jak i w krajach skandynawskich dużo łatwiej spotkać renifera niż krowę.

A śmierdziuchy...Wszystko na głowę bije francuski munster - w wersji łagodnej - tej prawie bezpleśniowej - otoczenie (bagażnik) pachnie jakby ktoś nie zdążył do toalety. Ale smak w dużym pomieszczeniu całkiem całkiem. Najgorszy jest munster z czerwoną pleśnią - ale o tym trzeba dyskutować z kokliko

po przemyśleniu - kurcze. ta Islandia to wyspa. Nijak tam dostać się krowom czy reniferom. Owce bardziej prawdopodobne - przyjechały razem z osiedleńcami.

Ale wymyśliła mi się taka teoria.

Święty Mikołaj potrzebował miejsca odpoczynku dla spracowanych reniferów. Te które wymagały kuracji zostawały w (na) Islandii. jako, że zaprzęg był różnopłciowy. noce długie, światła brak - coś trzeba robić. Efekty były widoczne dosyć szybko. I w ten sposób renifery stały się przysmakiem restauracyjnym... (tak jak u nas wołowina).

ekko teoria bardzo prawdopodobna i przekonujaca. Mozesz jeszcze mi wytlumaczyc obecnosc koni islandzkich?

do tego pewnie potrzeba więcej butelek z zawartością...

Miauka- wyguglałam ok 31 tys haseł na śledzia w cynamonie :)
Nie wiem, które by to miało być, hi...Z ciekawości przejrzałam kilka i nawet sobie zapisałam taki z imbirem i piernikiem...

Skal :D

skal :) 

znaczy siup :)

Użytkownik miauka napisał w wiadomości:
> http://www.rvk.is/desktopdefault.aspx/tabid-3413/nie ma tego bardzo duzo i
> brakuje opisu potraw swiatecznych ale jednak cos o mojej wyspie. :)


Kurczę, strona którą tłumaczyłam... ale tego o świętach nie... muszę się przypomnieć zleceniodawcy :-/

no to sie przypomnij

Miauka,bardzo dziękuję .Dopiero dzisiaj zauważyłam ten wątek,a naprawdę szkoda by było go przegapić.Wesołych Świąt!