Bardzo trafnie to ujęłaś, ale to walka z wiartakami. Kedyś pisałam na forum, że  nazwa "Wielkie Żarcie " do czegoś zobowiązuje, ale to nie do wszystkich dociera.  Pozdrawiam !

A do czego zobowiązuje nazwa "Wielkie Żarcie"? Proszę mnie oświecić, bo nie rozumiem kontekstu.

Moim zdaniem " Wielkie Żarcie " to przepisy sprawdzone, opracowane, wnoszące coś do naszej kuchni - przeciwieństwo sałatek z chińskich zupek, setek podobnych przepisów / często spisanych z innych źródeł i nawet nie sprawdzonych przez wstawiającego przepis/ itp.

Masz ciekawe przekonania.
Zaintrygowało mnie zwłaszcza stwierdzenie: " Wielkie Żarcie " to przepisy sprawdzone, opracowane, wnoszące coś do naszej kuchni - przeciwieństwo sałatek z chińskich zupek (...)" Przecież na WŻ pełno przepisów na sałatki z chińskich zupek!

Pisząc " Wielkie Żarcie " nie miałam na myśli tylko "WŻ" jako strony internetowej, a to, że na tej stronie jest pełno takich przepisów to świadczy o " wielkości kuchni  " autorów przepisów i nie mam tu na myśli pomieszczenia kuchennego.

Jawne rozmijanie się nazwy i opisu dania w restauracyjnej karcie dań, z tym co ci podadzą na talerzu, to jest bolesny syndrom polskiej gastronomii.
Najwyraźniej ktoś inny jest autorem treści menu, ktoś inny kupuje surowce do gotowania, a jeszcze ktos inny to przyrządza. Właściciel lokalu najczęściej sam nie ma zielonego pojęcia o gotowaniu i interesuje go tylko czysty zysk.
Wszystkie dania opisane są nadzwyczaj smakowicie. Później następuje niesmaczne rozczarowanie.
Gdyby w Wiedniu zamiast sznycla wiedeńskiego gościowi podano jakiś (nawet udany) wariant, restaurator byłby narażony na utratę koncesji.
W Lechistanie obowiązuje "wolnoć Tomku w swoim domku" :-(

:)
A smaczny chociaż był ten kapuśniak? ;)

Tak się zastanawiam, gdzie można się nauczyć gotować.
WŻ jest stroną przydatną do karmienia rodziny. Nie wydaje mi się, żeby to było to samo.
A w karmieniu liczą się trochę inne sprawy, niż sztuka gotowania, szkoła gotowania. Liczy się koszt, smak, jak najmniejsza pracochłonność.

A gotowanie to też wiedza, przekazywana z pokolenia na pokolenia. Komu się chce to zgłebiać? Kiedy tak naprawdę wystarczy, że mężulek poprosi o dokładkę,a ciocia po imieninach będzie chciała przepis na sałatkę z majonezem ( tak jakby potrzeba było do tego przepisu).

Komu się chce próbować nowych smaków? Skoro moze się okazać, że sałata przyprawiona winegretem nie smakuje rodzinie i naraża ja na zbędny wydatek w wysokości 3 zł?
Po co narażać się na koszta i próbować nowe smaki, skoro pierogi są takie pyszne i najeść się można do wypęku?

Tak, jak za Gomułki- na co wam cytryny, jak macie kapustę kiszoną?

I tak z tym risottem- po co pieczołowicie mieszać, sprawdzać konsystencję, jak możńa ugotować ryż w torebce- da się zjeść? Pewnie, że tak :) Jest smaczne? Jak się lubi ryż- to oczywiście, że smacznie :) Wystarczy, żeby wykarmić rodzinę- wiec przepis zamieszczony w internecie spełnił swoją rolę.

A że wyrównuje poziom- w dół? Trudno. Takie życie... Poza tym jeszcze troszkę, a nie będzie komu tego ocenić. Bo kto by rozróżnił smak pod grubą warstwą majonezu, pod grubą warstwą smażonej panierki do mięsa, czy ryby- wszystko jedno i tak jednakowo smakują, a męzuś nieodmiennie prosi o dokładkę :)

Praktyka czyni mistrza. Gotuję prawie 50 lat, przeczytałam masę książęk kucharskich, pracowałam w gastronomii / krótko 5lat /, oglądam programy tego typu  w telewizji i ciągle się czegoś nowego uczę, z naszej strony "WŻ" - towej też i wg mojej własnej oceny na "czeladnika " chyba bym się załapała. Pozdrawiam !

:)
No, ja chyba bym się nie załapała ;) choć chciałabym spróbować ;) mogłabym na przykład obierać warzywa :D
A najśmieszniejsze jest to, że jeszcze nie tak dawno myślałam, ze umiem wszystko. Im dalej w las, tym więcej drzew ... Im więcej umiem, tym bardziej zdaję sobie sprawę z własnych braków.
Jest tyle smaków, których jeszcze nie próbowałam, że boję się, że mi życia nie starczy na spróbowanie.