Tylko w koszmarnych snach!

dobre... wybuchnełam gromkim śmiechem, dziękuje... bo miałam ciężki dzień dzisiaj

Z tym powieszonym ubraniem to też parę razy tak miałam. Najgorsze, ze jak się przestraszę, to mnie od razu paraliżuje i nawet krzyknąć nie dam rady.

No to niezly dzien przezylas

Mariotereso ! Reakcje i odruchy prawidłowe , czyli żywotna jeszcze z Ciebie Kobietka ...

Trzeba była szybko sprawdzać puls i poziom adrenalinki ... .A jak garderobę bedziesz otwierać szafę lub szufladę , przezornie .... zapukaj .... Pozdrawiam cieplutko .. -:)

Ja mam tak bardzo często. Może dlatego, że uwielbiam horrory, a potem za dużo sobie wyobrażam.

Kiedyś jako mała dziewczynka miałam rosyjską lalkę chodząca, która na imię miała Kasia. Tak ją lubiłam,że chciałam ,żeby ożyła. Pewnej nocy przyśniło mi się,że ona faktycznie ożyła ( sen był bardzo realistyczny)  potem patrzyłam na nią już zawsze podejrzliwie. Moja mama miała sukienke czarną koronkową. nie wiem skąd była ta sukienka, ale póki sukienka była w domu , to zawsze zrywałam się w nocy z krzykiem i zapłakana. W końcu mama pozbyła się sukienki i problem minął.  Pamiętam tylko,że śniło mi się ,że otwiera się szafa i sukienka porusza się jakby mnie wołała. O moich innych  snach sama bym chciała zapomnieć , ale czasami  jako mała paskuda  opowiadałam je  dzieciom, które potem bały się przez to zasnąć.

Pozwólcie dziewczyny, że się wtrącę, ale to będzie bardziej kabaret niż horror. Kiedyś, w środku nocy, będąc w stanie maligny, przewróciłam się na drugi bok. Mimo połowicznej przytomności poczułam, że coś przepełza po kołdrze i kładzie się obok. Momentalnie oprzytomniałam, wzięłam to coś do ręki i podniosłam na wysokość oczu. Było zimne i obrzydliwe w dotyku. Patrzę, a tu trupio blada dłoń z nadgarstkiem. Oczywiście odrzuciłam zombi ( a raczej jego kawałek ) od siebie jak najdalej i w panice rzuciłam się do ucieczki. A ta łapa jak nie chlaśnie mnie w gębę! Po zapaleniu światła okazało się, że zombi to była moja własna lewa ręka, zdrętwaiała do stanu bezwładu, bo po prostu kilka godzin spałam leżąc na niej...

Też słyszałam o takich przypadkach. Najciekawiej jest jednak, jak ktoś gada przez sen i o różnych rzeczach może się małżonek dowiedzieć.

Ja rozumiem sny -  tez obudziłam się kiedyś zlana potem i stanęłam na baczność. 

Ale wczorajszy dzień to nie był sen.    " Postać w bialym kołnierzyku " -  w sypialni była.   Facet za oknem - byl,     a widziałyście na WZ  reklamę Pedigre ?   Masz przed oczami przepis -  schylasz sie po długopis -  i widzisz wielki leb psa -  a te białe zęby !     Zawał .....     Ukryta kamera w naszych domach wiele komicznych  ( po czasie )  sytuacji by zarejestrowała.

obśmiałam się do łez

Ojej, ale się uśmiałam! Do łez. Ale sama miałam tak nie raz... Panika a potem stukanie się w głowę =)

Ja miałam inaczej.

Rok 1984, zima, godz 19, wszędzie bielutki śnieg, super widoczność,  ulica dobrze oświetlona. W promieniu kilkudziesięciu metrów żadnych pieszych.

Spieszyłam się i marzyłam o taksówce.Wychodząc zza kiosku ruchu zauważyłam jadącą taksówkę. Machnęłam ręką przeświadczona,że facet mnie nie widział.

Jakieś 50 m dalej taxi hamowała niemal z piskiem opon. Podbiegłam. Wsiadam.

-dobry wieczór.Byłam pewna,że mnie pan nie zauważył.

.Facet nie rusza. Przez kilka sekund siedzi i milczy. Konsternacja.

- bo nie zauważyłem

-ale zatrzymał sie pan

-taak zatrzymałem,ale jeszcze mam dreszcze na plecach.Zatrzymywał mnie młody facet. W długim, czarnym płaszczu i w kapeluszu.widziałem go. zatrzymałem się tuż obok niego. Kiedy odwróciłem się zniknął na moich oczach.Pani też go widziała?

- tu nikogo nie było

Taksówkarz całą drogę mi się przyglądał.

Pamiętam ten wieczór jakby był wczoraj. Często wracam do niego myślami i zadaje sobie pytanie, kto mi zatrzymał taxi? Ktoś kto to zrobił nie mógł nigdzie nagle odejść bo w tym miejscu była pusta przestrzeń. dalej park do którego są przynajmniej 3-4 min drogi. Już na zawsze pozostanie to zagadką.

danand140, aż mi ciarki przeszły po plecach....

A oto niewyjaśniona historia z moich wspomnień. Jest grudzień,wiele lat temu,  jakoś tak przed świętami. W domu jestem ja, rodzice i moich dwóch braci. Jest późno, po północy. Idziemy spać. Sypialnie są na piętrze. Tak po pól godzinie nagle straszny huk na parterze, dobiegający jakby z kuchni. Wszyscy wyskakujemy z łóżek. Słychać wyraźnie brzęk rozbijanego szkła, łomot garnków o posadzkę, brzęk sztućców rozasypujacych się po podłodze. Mój tata stwierdził, że szafki w kuchni sie oberwały, ale na wszelki wypadek złapał flintę ( wstyd przyznać, że był myśliwym ) i poszedł z braćmi sprawdzić. Mama tymczasem zaczęła lamentować, że ma po zastawie stołowej, bo na pewno się w drobny mak potłukła. Po kilku minutach panowie wołają nas, więc schodzimy z mamą na dół. I wyobraźcie sobie...nic. Szafki wiszą, w kuchni wzorowy porządek. Sprawdziliśmy cały dom od piwnicy po strych, teren wokół domu. I nic. Wszystko było na swoim miejscu. Nikt już nie położył się spać. Siedzieliśmy, pięć dorosłych skołowanych osób w kuchni do rana, stawiając różne bezsensowne hipotezy.

danand140, a co powiesz na wersję, ze twój Anioł Stróż pomógł ci wtedy bezpiecznie wrócić do domu?

Dziewczyny drogie -  moj watek z zalozenia mial byc komiczny -  bo zaczelo sie od nieziemskiego przestraszenia sie   "postaci w bialym kolnierzyku "-   a byly to moje ciuchy  ( bluzka z marynarka i spodniami )  ktore sama na szafie wieczorem powiesilam,  a potem w ciagu dnia nastapila seria zdarzen.

-  a tu zrobilo sie autentycznie bardzo powaznie.......

donand 140 -  czytajac Twoja historie,  pomyslalam sobie to samo co Gustka  -  bo kto jak kto,  ale taksowkarz nie mogl byc w stanie  " wskazujacym " -  bo we wnetrzu auta  " zapach "  bys poczula ?

Gustka -  a ten halas to nie byl z ulicy ?  Nie doszliscie tamtej nocy do zadnego logicznego wniosku ?

No to ja Wam tez cos dopowiem

-  ubieglej zimy o tym czasie,  2 dni bylam sama  i chcialam zjechac do piwnicy po ogorki.   Bylam w cienkim sweterku,  kapciach, -  jak to w domu.  Nasze drzwi zatrzaskuja  sie  a  od zewnatrz nie ma klamki.   Chce zatrzasnac -  nie moge.    Patrze czy cos nie lezy na podlodze -  nic nie ma.  Trzaskam  tymi drzwiami -  no  nie moge zamknac.   Wchodze na przedpokoj -  sprawdzam co tam jest......    wejzalam na szafke i goraco mi sie zrobilo  -    klucze sobie lezaly....    i potem  drzwi zatrzasnelam bez problemu.

K T O  zadbal o to,  bym nie zostala na klatce schodowej w kapciach, oczywiscie bez telefonu  a na kuchence gotowal sie bigos ?  Sprawdzalam potem wiele razy,  i drzwi -  chociaz solidne -  zatrzasnac mozna jednym palcem.     

Taksówkarz nie był pod wpływem na 100%. to był bardzo kulturalny,miły  pan ok 50 lat moze ciut wiecej.

Ta wersja też mi przeszła przez mysl. Tak czy siak zagadka dla mnie ogromna. Może kiedyś się dowiem. Zależy gdzie trafię he he. 

Wow horror.Po czymś takim miałabym poważny problem z zaśnięciem.

mariateresa, miało być śmiesznie i było. Powiem więcej, było nawet terapeutycznie. Od dawna nie miałam tak szczergo napadu śmiechu a potem głupawki:) Mam od kilku dni strasznego doła. W pracy horror nie do opisania.  Twoja historia to była najfajniejsza rzecz, która mnie w tym tygodniu spotkała:)
Dom, w którym wydarzyło się to, co opisałam jest na wsi, na uboczu. W nocy kompletna cisza, szczególnie w zimie. Szukaliśmy śladów po śniegu wokół domu, nic. Żywego ducha. Była pełnia i było bardzo jasno. Nie zapomnę tego brzęku rozbijanego szkła, łomotu metalu o podłogę.  Wszyscy niezależnie od siebie deklarowali, że hałas dobiegał z kuchni. Siedzieliśmy w niej do rana kombinując, co to mogło być. Nic sensownego nie wymyśliliśmy do dzisiaj. Pięć dorosłych, pragmatycznych i trzeźwych osób.  Dla porządku dodam, że nie był to żaden zwiastun kataklizmu. Nic się potem nie wydarzyło.

danand140, myślę że Anioł Sróż cię przed czymś wtedy ochronił. I nie samo opisane przez ciebie wydarzenie, ale właśnie ta myśl wywołała u mnie lekki paraliż.

Opatrzność nad wami czuwa. Bez dwóch zdań.

Mnie też sie przypomniało coś dziwnego. 3 miesiace po urodzeniu młodszego synka przeprowadziliśmy się do wyremontowanego domu moich dziadków. Którejś nocy przebudziłam się zaniepokojona. Mały spał we wózku, ale wózek sie poruszał. Coś, ktoś ciąnęło go w strone drzwi do kuchni. Ze strachu zaczęłam wrzeszczeć i wyszarpnęłam wózek. Razem z mężem tej nocy już nie zasnęliśmy. Nastepnego dnia opowiedziałam babci całą historię. Na co ona mi odpowiedziała:

- Co ty? Głupia jesteś? Czemu nie dałaś tego wózka. To moja matka przyszła zaopiekować sie dzieckiem. Mi też zawsze brała w nocy dzieci do kuchni i je bujała, zebym mogła sie wyspać.

Wtedy zjeżyły mi się włosy na ciele. Bo moja prababcia nie żyje od 35 lat.