Zacznę od wydarzenia,które opisałaś na końcu.To tylko moje zdanie,ale rodzina zachowała się obrzydliwie.Znam takie  przypadki.Fakt,każdy może powiedzieć,po co umarłemu złoto,ale to była Twoja decyzja,według mnie podjęta z szacunku dla teściowej.

Jeśłi chodzi o wdowców,był zwyczaj noszenia obrączki na lewej ręce,ale chyba własnej.

Rozwodnik,też moje zdanie,ma prawo zrobić z nią,co chce.

Byłam po rozwodzie. w trakcie kłótni przed rozstaniem mój były mąż kazał mi oddać cała bizuterię jaką miałam od niego (nie było tego dużo). Teraz widze,że rozwiazał mi jeden problem. Jestem znowu zamężna i nie musze uwżać,czy mnie nie skusi zalożenie kolczyków od bylego męża.

To też nieciekawie,ale faktycznie masz z głowy takie dylematy.

łał, przypomniało mi się powiedzonko z lat dziecinnych:

kto daje i odbiera, ten się w piekle poniewiera.

Zacznę od wydarzenia,które opisałaś na końcu.To tylko moje
zdanie,ale rodzina zachowała się obrzydliwie.Znam takie
przypadki.Fakt,każdy może powiedzieć,po co umarłemu złoto,ale to była
Twoja decyzja,według mnie podjęta z szacunku dla teściowej. Jeśłi chodzi
o wdowców,był zwyczaj noszenia obrączki na lewej ręce,ale chyba
własnej. Rozwodnik,też moje zdanie,ma prawo zrobić z nią,co chce.

Zostawia się  na nastepny ślub:) lub przetapia:)

Chyba żartujesz?Nowy mąż i ta sama obrączka.Trzeba być bardzo oszczędnym żeby wpaść na taki pomysł.

Przecież żartowałam:)

Nie żartuj, dziewczyno, nie żartuj. Nie wszyscy się na żartach znają - nawet jak umieścisz uśmieszek!

No fakt:)

Co do wdów: babcia schowała dziadka obrączkę na pamiątkę i teraz pokazuje czasami wnukom, którzy nie mieli szansy go poznać. Po śmierci babci albo pójdą obie z nią do grobu albo zostaną jako pamiątki rodzinne.

Co do rozwodów: znajoma schowała do pudełeczka i leży sobie gdzieś z biżuterią. W końcu jakieś szczęśliwe chwile też były w tym związku na pewno. Jeśli nie chce zostawić, to proponuję przetopić.

Przetopić i zrobić sobie fajny pierscionek albo łańcuszek tudzież bransoletkę - ja tak bym zrobila - na szczęście nie mam tego problemu - bo nie mam męża:)

To bardzo szkoda że nie masz męża, nie wiesz ile tracisz:))

a ile ,by straciła jakby go miała.......nerwów......hehehe

Zaraz nerwów, ja tam przy swoim nerwów nie tracę, mój jest chodzacy ideał a jeszcze jak spi , to anioł

Ja bym chyba zrobiła sobie jakiś pierścionek.

Głęboko wierzę, że nie będę miała takiego dylematu...

Opcji co niemiara :) Może zrób jakieś losowanie :) Zawsze możesz wysłać w białostockie, przyjmę, a co mi tam :)

Sprzedać po cenie złomu od grama złota?! Cennika nie znam, nie wiem więc czy wystarczy na jakąś mega przyjemność, tylko i wyłącznie Twoją :)

Czy nie lepiej dla zdrowia rozejrzeć się za jakimś przyjacielem? :) POWODZENIA! 

Ha! Ha! Przyjaciela? Żeby czasami wpaść z deszczu po rynnę? :) Żartuję oczywiście:) "Obrączkowego" dylematu nie mam, moja była piekielnie droga, leży i czeka, być może na czarną godzinę... Znajoma mnie zaskoczyła tym pytaniem więc pytam co inni myślą w tym temacie:)

Moja leży schowana do sprzedania na czarną godzinnę, ewentualnie kiedyś do przetopienia dla syna, a raczej przyszłej synowej .

Nie jestem zabobonna, ale raczej nic bym z obrączką nie zrobiła, tzn nie wykorzystałabym jej jako materiał do przetopienia na inną biżuterię, a już na pewno nie przekazała swojej córce.. Ja swoją obrączkę zostawiłam byłemu mężowi i wyszło to zupełnie naturalnie.

Dokładnie tak jak mówisz.Jak się ma złe wspomnienia,a zazwyczaj się ma,pozbyć się i zapomnieć.

A ja bym nie oddała bo niby z jakiej racji, już lepiej sprzedać i zrobić sobie chociażby małą przyjemność, chociażby wizytę u fryzjera czy kosmetyczki. Nie dałabym byłemu takiej satysfakcji.

Satysfakcji..? Nie bardzo rozumiem. To kwestia uczciwości. 

uczciwości??..teraz nie bardzo ja rozumiem??

Obrączki kupił były małżonek - stąd wzmianka o uczciwości.

idąc tym tokiem myślenia można by podzielić wszystko co każde z nich wniosło do wspólnego gospodarstwa :-)
myślę że obrączka to prezent i nie ma to nic wspólnego z uczciwością ...moim zdaniem :-)
ale miło podyskutować i poznać różne pkt widzenia danego problemu :-)
Pozdrawiam

idąc tym tokiem myślenia można by podzielić wszystko co każde z nich
wniosło do wspólnego gospodarstwa :-)

I tak zrobiliśmy..:)

Obrączkę zostawiłam nie w imię tego, że zakupił ją małżonek, a dlatego, że to symbol czegoś, co już za nami i nie widzę sensu w przechowywaniu tego typu pamiątek czy prezentów. O uczciwości zaś pisałam w odniesieniu do wypowiedzi poprzedniczki, bo odniosłam wrażenie, że opisuje działanie nie do końca fair.  

I co z tego że on kupił, jedną dał Tobie, to już jest Twoja, a kto daje i odbiera, to sie w piekle poniewiera.:)

Tu nie chodzi o to kto kupił. Wyjaśniłam to już wyżej. 

ma się złe ...to raczej żal i rozgoryczenie ale przecież były zapewne i bardzo miłe i radosne wspomnienia.
Ja bym sprzedała lub przetopiła.

a ja bym oddała Owsiakowi

też bardzo fajna myśl :-)

Wiecie co... dla mnie to pytanie jest w ogóle dziwne. "Co się robi?". To, co się chce. Chyba nie ma jakichś norm zwyczajowych w tym temacie. A najwięcej, według mnie, zależy od tego, w jaki sposób się rozstali. Jeśli w przyjaźni - to ja bym zostawiła ją leżącą gdzieś, między biżuteria. A może za kilkanaście lat zechcę powspominać. Jeśli się żarli jak psy - wrzuciłabym do kibla i spuściła wodę albo sprzedała i kupiła karmy do schroniska.

I może będę obrazoburcza, ale najlepiej się nie pobierać po dwóch miesiącach i nie rozwodzić po dwóch latach.  

Lepiej żyć "w grzechu" dwa lata dopasowując się do siebie, szanując, rozumiejąc i kochając a potem ewentualnie wziąć ślub, niż potem dzielić wszystko łącznie z dziećmi i opluwać się w sądzie.

I bardzo proszę wszystkie obecne dziewczyny po rozwodach aby nie brały moich wywodów osobiście do siebie.

Lepiej żyć "w grzechu" dwa lata dopasowując się do siebie,
szanując, rozumiejąc i kochając a potem ewentualnie wziąć ślub, niż
potem dzielić wszystko łącznie z dziećmi i opluwać się w sądzie.

W takich przypadkach nie ma reguły czy ktoś się pobiera po roku czy po 10 latach. Rozstają się ludzie z różnym stażem przedmałżeńskim.

Oczywiście, że masz rację - nie ma reguły.

Ale jeśli będę z kimś dwa lata (przysłowiowe) na dobre i na złe to lepiej go poznam, niż dziewczyna spotykająca się z kimś dwa miesiące. Przez dwa lata trudno nie zauważyć, że nasz luby ogląda się wygłodniałym wzrokiem za każdą dupą poruszającą się w pozycji pionowej. Jeśli o swojej matce mówi "stara" to nie oczekuję, że 10 lat po ślubie będzie mnie szanował i nazywał "moją najseksowniejszą księżniczką", jeśli kopie i drze się na mojego psa to i ja za parę lat pewnie zarobię w łeb, a co najmniej dzieci. To wszystko wyłazi w praniu. No chyba, że chcemy męża za wszelką cenę i liczymy naiwnie, że "się zmieni". Nie wierzę w rozwody z powody nagłej "różnicy charakterów", "nieoczekiwanych zdrad" albo "terroryzmu domowego", który wziął się z nikąd.

Nie znaczy to też, że wierzę, że moje wywody są cudownym przepisem na doskonały związek. To tak nie działa. Ale wzajemne poznanie się wiele wyjaśnia i mamy czas na zastanowienie się, czy to naprawdę ten/ta.

Odwracając kota ogonem - znam parę, która była razem prawie 20 lat. Bez ślubu. Jedyne dziecko o tymże braku nie wiedziało. I nagle, po 19 latach JEJ się zachciało małżeństwa. Co śmieszne - w wielkiej tajemnicy przed wszystkimi, łącznie z dzieckiem jedynym. Co najśmieszniejsze - zmieniła sobie nazwisko - *** wie po co. No i w miarę zgodna para, po 20 latach zamieniła się w bluzgających na siebie ludzi, drących się i wyzywających w obecności osób trzecich. Nie wiem, czy się rozwiodą. Powinni. Ale grunt, że się zaobrączkowali.

Nie przepraszaj - masz jak dla mnie zupełną rację.

Nigdy nie byłam w takiej sytuacji, a nawet o tym nie myślałam. Jednak po zastanowieniu się doszłam do wniosku, że obrączka pobłogosławiona w Kościele, jest znakiem miłości i wierności. Tak więc patrząc w ten sposób - nie powinna być przedmiotem żadnego handlu. W przypadku rozwodu przestała jednak pełnić przypisany jej znak - symbol. Symbol zresztą bardzo osobisty. Uwzględniając te elementy myślę, że w żadnym wypadku nie podarowałabym nikomu obrączki, która stała się znakiem braku miłości. I jakkolwiek może to się komuś wydać dziwne czy niepraktyczne to, albo oddałabym byłemu mężowi tę obrączkę, a jeśli by jej nie wziął - to po prostu bym ją zakopała - tak jak postępuje się z poświęconymi (a już niepotrzebnymi) przedmiotami których nie można spalić.

Wspólnie na wesoło przepijemy ( masz do wyboru )

1) Pijalnia wód mineralnych

2 ) Pijalnia wód browarnych

A ty tak na poważnie ? :) W/g mnie jest tylko jedno wyjście ! zapakwać w pudełeczko oryginalne ( nie masz -kupjakieś fajne - )Nie sprzedawaj ! Przyda się .Jako pamiątka ,prezent bądz kasa na czarną h .Resztę olej  i nie zapominaj ,że to jest tylko rzecz .W prawdzie znacząca ale ....

Ja swoja utopilam w rzece, cienka byla to nieduza strata