Jabłoń - odmiany

Jabłoń - rodzaj obejmujący wieloletnie gatunki drzew liściastych, zwykle niedużych rozmiarów, lub krzewów, rodzące przeważnie kuliste owoce o zielonej, żółtej, czerwonej barwie, często z rumieniem obejmującym znaczną powierzchnię. Jabłka dziko rosnące są zwykle małe, zielone, twarde, kwaśne i nie nadają się do spożycia, za to owoce szlachetnych odmian uprawnych są duże, efektownie ubarwione, soczyste i bardzo smaczne. Wciąż opracowuje się kolejne odmiany jabłoni lub uszlachetnia obecne, aby podnieść walory smakowe i spełnić oczekiwania konsumentów.

Występowanie

Jabłonie można spotkać w całej strefie umiarkowanej, w Europie, Azji, Ameryce Północnej i północnej Afryce oraz subtropikach. W biotopie naturalnym występują rzadko, w rozproszeniu, zwykle na obrzeżach lasów lub nieużytkach. Jabłka były znane już w epoce neolitu, świadczą o tym wykopaliska. Są najważniejszymi owocami klimatu umiarkowanego. Stanowią symbol miłości, zdrowia, obok wierzby są ikoną polskiego krajobrazu.

Wymagania

Gatunki uprawiane w sadownictwie wymagają gleby zasobnej, wilgotnej i głębokiej, najczęściej o lekko zasadowym odczynie. Wolą stanowiska słoneczne, choć tolerują lekki półcień. Większość jabłoni jest odporna na mróz i suszę, jednak źle toleruje wiatr oraz wiosenne przymrozki ścinające wcześniej pojawiające się kwiaty.

Tempo wzrostu

Jabłonie nie są drzewami długowiecznymi. Większość z nich osiąga wiek kilkudziesięciu lat. Odmiany dzikie rosną wolno, szlachetne w pierwszym okresie rozwoju szybko lub bardzo szybko, jednak nie przekraczając zwykle 60 cm na rok. Gdy wejdą w wiek owocowania, wzrost zostaje spowolniony.

Zastosowanie

Jabłonie są drzewami miododajnymi. Uprawia się je głównie ze względu na smaczne i zdrowe owoce znajdujące zastosowanie w przemyśle spożywczym, ale również z uwagi na piękne kwiaty, które mogą pełnić rolę ozdobną. Czerwonobrązowe, twarde i ciężkie drewno jabłoni, o ładnych słojach i przyjemnym słodkawym zapachu, wykorzystuje się w stolarstwie i tokarstwie.

Odmiany jabłoni