Antonówka Półtorafuntowa (Śmietanówka)

Antonówka Półtorafuntowa

W gwarze handlowej często nazywana jest Śmietanówką. Na tę spontanicznie powstałą odmianę Antonówki Mohylewskiej Białej natknął się we własnym sadzie w 1888 roku Miczurin. Jego uwagę zwróciły liczne owoce na jednej z gałęzi, wyróżniające się spośród pozostałych niezwykle dużymi rozmiarami oraz jaśniejszą barwą. Tę wegetatywną odmianę Miczurin zaczął rozpowszechniać już kilka lat później, zapoczątkowując jej rosnącą z każdym rokiem popularność. Dziś Antonówka Półtorafuntowa jest szczególnie cenionym surowcem na susz i przeciery. W Polsce uprawy skupiają się głównie w środkowej części kraju. W ciepłych rejonach uznawana jest za odmianę późnoletnią, w chłodniejszych za wczesnojesienną.

Drzewo rośnie bardzo silnie, tworząc szerokie, rozłożyste korony o krzywym pniu i silnych konarach zdolnych unieść dużą ilość ciężkich owoców. Kolor kory pnia oraz konarów jest wyraźnie ciemniejszy niż u Antonówki Zwykłej, co pozwala te odmiany rozróżnić zimą. Kwiaty pojawiają się bardzo licznie i mają jasną barwę oraz duże rozmiary. Liście są jasnozielone i duże, na jednorocznych pędach bardzo duże.

W okres owocowania Śmietanówka wchodzi późno, owocuje naprzemiennie, plennie lub bardzo plennie. Jabłka dojrzewają w różnym czasie i wymagają kilkukrotnego zbioru. W cieplejszych regionach kraju pierwszego zbioru dokonuje się pod koniec sierpnia, a nawet w jego połowie. Antonówka Półtorafuntowa wzięła swą nazwę od wielkości owoców, ważących zwykle od 400 do 600 gram, choć zdarzają się i większe. Kształt jest zwykle mocno niesymetryczny, kulistostożkowaty, nieco ścięty ku kielichowi, oraz z lekkim żebrowaniem. Część owoców przyjmuje kształt spłaszczony. Kielich jest mały i zamknięty, umieszczony w wyraźnie żebrowanym zagłębieniu. Szypułka średniej grubości, krótka, zagłębienie szypułkowe nieregularne, pokryte silnym ordzawieniem. Skórka jaśniejsza niż u Antonówki Zwykłej i pozbawiona charakterystycznego dla niej bladoróżowego rumienia, cienka i delikatna. Miąższ raczej biały niż kremowobiały i gruboziarnisty. W smaku podobny do Antonówki Zwykłej, ale mniej soczysty, mniej aromatyczny i mniej kwaśny. Bardzo ceniony ze względu na właściwości przetwórcze. Nadaje się do szarlotek, przecierów, musów, dżemów, kompotów, surówek, często przeznaczany jest na susz.

Antonówka Półtorafuntowa jest bardzo wytrzymała na mróz, uważana się, że nawet bardziej niż Antonówka Zwykła. Niestety owoce są bardzo wrażliwe na brunatną zgniliznę, bywa że psują się jeszcze na drzewach, zanim zostaną zebrane. Śmietanówka bardziej też ulega parchowi oraz źle znosi długotrwałe susze. Owoce nie dają się długo przechowywać, maksymalnie do końca października. Są wrażliwe na transport i oparzeliznę oraz łatwo gniją w przechowalni.

Idź do: Jabłoń - odmiany