1. 95 ml spirytusu o mocy 95ż rozcieńczyć 60 ml wody, dzięki czemu otrzyma się 150 ml spirytusu o mocy 60ż.
2. Przygotowanie zaprawy: rozdrobnić surowiec przeznaczony na zaprawę, włożyć do słoja, wlać spirytus, macerować 14 dni, mieszając co drugi dzień, po czym zlać do słoika.
3. Do emaliowanego garnka wlać wodę, zagrzać na małym ogniu i do gorącej wody dodać miód. Miód i woda nie powinny sięgać powyżej polowy garnka, w przeciwnym razie mogą wykipieć.
4. Doprowadzić miód i wodę do wrzenia, gotować kilkanaście minut, aż do całkowitego zszumowania piany, po czym garnek zdjąć z ognia.
5. Po częściowym ostygnięciu miodu wlać sok z cytryny i zaprawę korzenna, następnie dodać spirytus, bardzo powoli i stale mieszając.
6. Wódkę przelać do gąsiorka i odstawić na 3-6 miesięcy do dojrzewania, po czym zlać cześć wyklarowana, resztę zaś przefiltrować, połączyć z częścią wyklarowana i rozlać do butelek.
Krupnik ma to do siebie, że wytrąca dużą ilość osadu i ciężko się filtruje. Najlepszym sposobem na filtrowanie krupników jest grawitacja. Czyli cierpliwie oczekiwanie aż osad sam opadnie na dno, a następnie ściąganie / zlewanie klarownego płynu znad osadu.
Przepis nie jest mojego autorstwa, od lat mam go w swoich zbiorach przepisów na nalewki, nie pamiętam skąd pochodzi. Jest to przepis sprawdzony a trunek bardzo lubiany w mojej rodzinie i wśród moich znajomych. Największą zaletą krupniku jest jego rozgrzewająca moc.
article
recipe
gallery
movie
